Nederland heeft een uitgebreid burgerlijk wetboek dat zaken met betrekking tot contracten regelt. Het wetboek heet het Burgerlijk Wetboek en de hoofdtekst ervan is te vinden in boek één, getiteld "Contracten". Het is een breed opgezet burgerlijk wetboek dat verschillende vormen van contractenrecht samenbrengt. Nederland heeft de Engelse Common Law-benadering van het contractenrecht overgenomen. Dit betekent dat de rechtbanken in Nederland veel gewicht toekennen aan de beginselen van "promotors and promisors", dat zijn rechten die een partij aan een overeenkomst geeft zodat zij, als zij die schendt door haar kant van de overeenkomst niet na te komen, aansprakelijk is voor schade omdat zij impliciet vertrouwen had. De Promoter and Promisor Doctrine treedt in werking wanneer een partij overeenkomt met een andere partij (de promotor) die belooft iets specifieks voor haar te doen, bijvoorbeeld onroerend goed verkopen of bepaalde werkzaamheden voor haar uitvoeren. Als die promotor zijn/haar kant van de overeenkomst niet nakomt, kan de beloftenemer (Promisee) juridische stappen tegen hem/haar ondernemen, omdat hij/zij vertrouwen in hem/haar impliceerde en zijn/haar vermogen om zijn deel van de overeenkomst na te komen.
Wat is een contract?
Een contract is de overeenkomst tussen twee of meer partijen om beloften uit te wisselen of na te komen, om bepaalde dingen te doen in ruil voor een belofte van een of beide partijen. Partijen kunnen overeenkomen zaken te doen, handel te drijven of elkaar in dienst te nemen. Een contract is een belofte, maar geen afspraak om een overeenkomst te hebben.
Vorming van een contract
Er zijn twee vormen van contractvorming: mondeling en schriftelijk. Mondelinge contracten worden gesloten door de partijen terwijl ze aanwezig zijn. Ze nemen hun beslissingen terwijl ze naast elkaar zitten en luisteren naar de stem van de andere partij. Hoewel het mogelijk is om een contract mondeling te sluiten, wordt dit over het algemeen als een beetje riskant beschouwd. Schriftelijke contracten worden door de partijen gesloten via een schriftelijke overeenkomst, zoals een brief, een e-mail, een fax of een andere schriftelijke vorm. De partijen ondertekenen het contract meestal en zetten hun naam eronder of zetten het op naam van de andere partij.
Contractbreuk
Een partij bij een contract kan dat contract schenden door een verplichting uit hoofde van het contract niet na te komen. Er zijn twee soorten contractbreuk: materiële en immateriële. (Een schending kan ook worden beschouwd als een "niet-nakoming".) Een schending van een materiële verplichting of van een convenant is een schending van het contract en geeft de schendende partij het recht de schendende partij aan te klagen voor schadevergoeding. Een schending van een niet-materiële verplichting is geen schending van het contract, zodat de schendende partij geen recht heeft om een vordering in te stellen.
Conclusie
Het contractenrecht in Nederland volgt de Engelse Common Law benadering, wat betekent dat het zwaar leunt op de Promoter and Promisor Doctrine wanneer een partij een contract sluit met een andere partij die belooft iets specifieks voor haar te doen, bijvoorbeeld het verkopen van onroerend goed of het verrichten van bepaalde werkzaamheden voor haar. Een schending van de Promoter and Promisor Doctrine geeft de beloftehouder het recht om de schendende partij aan te klagen voor schadevergoeding.
Het recht in Nederland is sterk ontwikkeld en heeft een uitgebreid burgerlijk wetboek. Het burgerlijk wetboek is, net als dat van veel andere Europese landen, gebaseerd op het Duitse burgerlijk wetboek. Nederland heeft de Engelse Common Law-benadering van het verbintenissenrecht overgenomen.
Nederland heeft een lange geschiedenis van handel met Europa en andere landen in de wereld. Nederlandse handelaren en ontdekkingsreizigers dreven handel met vele landen over de hele wereld. Als gevolg daarvan heeft Nederland een divers rechtssysteem dat gebaseerd is op alle soorten burgerlijk recht. Het burgerlijk wetboek van het land is ontwikkeld om zaken met betrekking tot contracten te regelen.